1. Փրկության փուլ
Սա մի ժամանակաշրջան է, որը տեղի է ունենում իրադարձությունից անմիջապես հետո և տևում է մոտ երկու շաբաթ: Զգացմունքային առումով այն կոչվում է նաև «հերոսական փուլ»: Մարդիկ, ինչպես տուժածները, այնպես էլ մյուսները, միավորում են ուժերը՝ ամեն ինչ անելու, որպեսզի կանխեն մարդկանց և ունեցվածքի կորուստը՝ դրսևորելով ինքնաբուխ ալտրուիզմ: Կան բազմաթիվ վկայություններ այն մարդկանց մասին, ովքեր եղել են արտակարգ իրավիճակների աշխատանքի առաջնագծում, հաճախ աշխատել են 48-ից 72 ժամ անընդմեջ, և երբեմն ռիսկի են դիմել` օգնելու փրկել այլ մարդկանց կյանքը իրենց կյանքի գնով: Այնուամենայնիվ, արտակարգ իրավիճակների օգնության ջանքերն ունեն նաև բացասական կողմ, և պետք է հոգ տանել, որ խուսափեն թալանից, գույքի գողությունից կամ զոհերի խոցելիության շահագործումից:
2. Կարեկցանքի փուլ
Սա բնական աղետից հետո մոտավորապես երկու-վեց ամիս տևող ժամանակահատված է: Այս փուլը կարող է տևել մի քանի ամիս կամ ավելի: Սա մի ժամանակաշրջան է, երբ համայնքի, կամավոր կազմակերպությունների և կառավարության կողմից մարդասիրական օգնության և աջակցության հսկայական քանակությունը լավատեսության բարձր մակարդակ է առաջացնում, որ խնդիրները լուծվում են, և իրավիճակը բարելավվում է: Դա կարեկցանքի, բարի կամքի և հոգատարության ալիք է:
3. Վերականգնողական փուլ
Այս ժամանակահատվածը տևում է մեկից երկու տարի կամ ավելի բնական աղետից հետո: Ինչ-որ պահի այս փուլում հիասթափություն է առաջանում օգնության ջանքերի արդյունավետության վերաբերյալ: Օգնության հարցում բյուրոկրատական ձգձգումները և իրավական խոչընդոտները, ինչպես նաև խոստումները չկատարելը կամ սպասելիքները չարդարացնելը կարող են հանգեցնել հիասթափության: Տուժածները հասկանում են, որ ժամանակն է, որ նրանք դադարեն սպասել օգնության և իրենք լուծեն իրենց խնդիրները:
4. Վերակառուցման փուլ
Այն կարող է տևել տարիներ, երբեմն՝ ամբողջ կյանքի ընթացքում: Աղետների պատրաստվածությունը, հատկապես բարձր ռիսկային և խոցելի տարածքներում, նույնպես այս փուլի անբաժանելի մասն է: Անհատներն ու համայնքները միասին աշխատում են նորմալ կյանքը վերականգնելու համար: Մարդիկ սկսում են ապրել իրենց բնականոն կյանքով և առաջ շարժվել: