«Հերացի» համալսարանական հիվանդանոցի նյարդաբանական ծառայության ղեկավար, ԵՊԲՀ նյարդաբանության ամբիոնի ասիստենտ Եկատերինա Հովհաննիսյանն օրեր առաջ Երևանում անցկացված «Ճանաչել Ցրված սկլերոզը բոլոր կողմերից» խորագրով համաժողովի գիտական ղեկավարն էր: Բժշկի խոսքով` անցկացված միջոցառման հետաքրքրությունն ու յուրահատկությունն այն էր, որ երեք հատուկ բաղկացուցիչ մասից էր կազմված:
«Համաժողովն ուներ երեք հատված. առանձին՝ պացիենտների համար, այնուհետև՝ բուժքույրերի և բժիշկների», – մանրամասնում է Եկատերինա Հովհաննիսյանը` հավելելով, որ համաժողովը դասախոսություններով ու թրեյնինգներով էր հարուստ և նպատակ ուներ անդրադառնալ Ցրված սկլերոզի բոլոր ասպեկտներին:
Զեկուցողների մեծ մասը բժշկական բուհն էր ներկայացնում:
Որպես բժիշկ մեծ ցանկություն ունենալով աջակցել այս ախտորոշումն ունեցողներին՝ Եկատերինա Հովհաննիսյանն առաջիկայում ծրագրում է բացել հասարակական կազմակերպություն` բուժառուների կյանքի որակի բարելավմանն ուղղված տարբեր ծրագրեր կյանքի կոչելու նպատակով:
Նշենք, որ բնակչության մեծ մասը, ելնելով այս հիվանդության անվան մեջ առկա «սկլերոզ» բառից, այն կապում է տարիքային փոփոխությունների, հիշողության անկման հետ, մինչդեռ հիվանդության անվանումը բացարձակ կապ չունի վերոթվարկյալի հետ:
Ցրված սկլերոզ, դեմիելիզացնող հիվանդություն, որի դեպքում վնասվում է կենտրոնական նյարդային համակարգը, մասնավորապես՝ գլխուղեղի և ողնուղեղի սպիտակ նյութի միելինը։ Ցրված սկլերոզի դեպքում ախտահարվում է նյարդաթելը:
Այն բորբոքային հիվանդություն է, որը պայմանավորված է ոչ թե ախտածիններով, այլ իմունիտետի սխալ աշխատանքով: Իմունիտետն օտար է ճանաչում սեփական նյարդային բջիջները և սկսում է դրանք բորբոքել: Արտադրվում են ավելորդ հակամարմինենր, որոնք էլ, այսպես ասած, «հարձակում» են գործում նյարդային համակարգի վրա և սկսվում է բորբոքում, որը կոչվում է դեմիելիզացիա: Վնասման արդյունքում նյարդային համակարգում խանգարվում է ազդակ հաղորդելու գործընթացը, որի հետևանքով առաջանում են հիվանդության տարբեր ախտանիշներ, ներառյալ՝ ֆիզիկական, մտավոր և, որոշ դեպքերում, հոգեկան։ Հիվանդությունն ավելի բնորոշ է երիտասարդ տարիքին:
Գրոհների միջև ընկած ժամանակահատվածում ախտանշաները կարող են անհետանալ, սակայն հաճախ որոշ նյարդաբանական ախտանիշններ պահպանվում են մշտապես, հատկապես՝ հիվանդության զարգացման դեպքում։