Բժշկական բուհի հնդիկ շրջանավարտ Ռոհիթ Շարան Սանկարանին ԵՊԲՀ-ն ոչ միայն մասնագիտական գիտելիքներ, այլև մեծ փորձ է տվել:
25-ամյա ապագա բժիշկ-հետազոտողը 2020 թվականին ավարտել է Երևանի Մխիթար Հերացու անվան պետական բժշկական համալսարանի ընդհանուր բժշկության ֆակուլտետը:
«Մայրս բժիշկ է և ֆիզիոլոգիայի պրոֆեսոր: Իսկ հայրս բժշկական ոլորտի խնդիրներով զբաղվող փաստաբան է: Արդեն կարող եք կռահել, թե որտեղից առաջացավ բժիշկ դառնալու իմ ցանկությունը: Եղբայրս ևս Հայաստանում բժշկական բուհի ուսանող է: Ընտանիքումս բժշկական ոլորտի մասնագետները շատ են: Ես տեսել եմ, թե ինչպես է բուժումը փոխում պացիենտի կյանքը՝ բարելավելով նրա առողջությունը: Քիչ մասնագիտություններ են ուղղակիորեն ազդում մարդկանց կյանքի որակի վրա», – ասում է Ռոհիթը՝ շեշտելով, որ բժշկի մասնագիտությունն ամենաազնվականն է:
Հայաստանը, ըստ նրա, շատ հայտնի է Հնդկաստանում բժիշկների շրջանում, և այն ուսանողները, որոնք ցանկանում են բժիշկ դառնալ, նախընտրում են բժշկական կրթությունը մեր երկրում:
«Բժշկական համալսարանն առանձնանում է որպես որակյալ բժիշկներ պատրաստող հեղինակավոր բուհ. այստեղ կրթված բժիշկներն իրենց գործունեությունը ծավալում են ամբողջ աշխարհում: Շատ շրջանավարտներ հաջողակ են այս ոլորտում, հենց այդ պատճառով այս բուհն իմ առաջին ընտրությունն էր աշխարհի բժշկական համալսարանների փնտրտուքում», – նշում է ապագա բժիշկը:
Առաջին անգամ Հայաստան գալով՝ Ռոհիթը կարծում էր, որ մեր երկիրն առանձնահատուկ է միայն գեղեցիկ բնությամբ և բիբլիական Արարատով:
«Սակայն վեց տարի այստեղ ապրելուց հետո ես կարող եմ փաստել, որ հայ ժողովրդի բարյացակամությունն ու սրտաբացությունն են լավագույնս բնորոշում Հայաստանը: Ես միշտ ասել եմ, որ մայրաքաղաք Երևանը ուսանողների կյանքի և կրթության համար ամենալավ քաղաքն է, և մինչ օրս համոզված եմ դրանում: Ես ապրել և սովորել եմ չորս երկրներում, բայց Հայաստանն իմ ամենասիրելի վայրն է», – անկեղծանում է հնդիկ շրջանավարտը:
Վերջին տարիներին, նրա գնահատմամբ, ապրելակերպը Երևանում շատ է նմանվել արևմտյան երկրների մայրաքաղաքների ապրելակերպին, միայն թե՝ ավելի խաղաղ և հանգիստ:
«ԵՊԲՀ-ն ինձ տվել է կրթություն՝ այսօրվա բժշկական ոլորտում որակյալ մասնագետ լինելու համար, ինչպես նաև օժտել ինձ ապագայում ցանկացած իրավիճակի հեշտությամբ հարմարվելու ունակությամբ», – ասում է Ռոհիթը:
Հետագա մասնագիտացման մասին խոսելիս շրջանավարտը նշում է, որ կցանկանար լինել բժշկական ոլորտի դասախոս և հետազոտող:
«Կնախընտրեի այնպիսի կարիերա, որը թույլ կտար ինձ դասավանդել և պատրաստել ապագա բժիշկներ ու առողջապահության մասնագետներ: Դասախոսները միշտ ոգեշնչել են ինձ՝ ուսանողներին դասավանդելու իրենց նվիրվածությամբ: Դասախոսի կարգավիճակում իմ բոլոր նվաճումներով ես պարտական եմ լինելու նրանց», – ընդգծում է շրջանավարտը:
Անդրադառնալով ապագա ծրագրերին՝ Ռոհիթն ասում է, որ կցանկանար մնալ և աշխատել Հայաստանում: Վստահ է, որ ապագայում կվերադառնա:
Լավ բժիշկ լինելու համար, ըստ ապագա հետազոտողի, անհրաժեշտ է լինել վճռական և նվիրված: «Կարևոր չէ, թե որ մասնագիտությունն եք ընտրում կամ բժշկության որ ոլորտում եք հետագայում մասնագիտանում, դուք փոխում եք մարդկանց կյանքը», – նշում է Ռոհիթը:
Շրջանավարտն ապագա բժիշկներին խորհուրդ է տալիս անկեղծ լինել ամեն հարցում, դասախոսներին վերաբերվել ընկերների նման, ցույց տալ հետաքրքրությունը սովորելու հանդեպ:
«Ուսանողական տարիներին փորձե՛ք հնարավորինս շատ բան սովորել, բայց հիշե՛ք, որ ուսման մեջ, մասնավորապես՝ բժշկական ոլորտում, վերջակետ չկա: Ամեն օր մի նոր բան է հայտնագործվում, և այս ոլորտում կատարվող հետազոտությունները երբեք չեն դադարում», – եզրափակում է Ռոհիթ Շարան Սանկարանը:
Հեղինակ՝ Տաթևիկ Ղազարյան
