Ընդհանուր բժշկության ֆակուլտետի ուսանող, «Գրիգոր Արեշյանի անվան» կրթաթոշակառու Էլիզա Պողոսյանին կենսաբանությունն ու մարդու անատոմիան հետաքրքրել է դեռ դպրոցական տարիքից:
«Ցանկանում էի պարզել օրգանիզմի աշխատանքի մեխանիզմներն ու նրբությունները»,-ասում է նա՝ ավելացնելով, որ բժշկական համալսարանն ընտրելն իր բնական հետաքրքրությունների հետևանքն է:
Միջնակարգ դպրոցն ավարտելուց հետո Էլիզա Պողոսյանն ընդունվել է քոլեջ:
«Ուսանելու տարիներին հասկացա, որ ճիշտ ուղու վրա եմ: Կարմիր դիպլոմով քոլեջն ավարտելուց հետո անվճար ընդունվեցի բժշկական համալսարան»,-նշում է ապագա բժիշկը:
Ուսանողական տարիներն անվանական կրթաթոշակառու համար անցել են արագ, բայց ոչ անհետք:
«Գիտելիքներից բացի ձեռք եմ բերել կյանքի ընկերներ, որոնց համար շատ շնորհակալ եմ»,-ընդգծում է նա:
Էլիզա Պողոսյանի խոսքով՝ ուսման ընթացքում բազմիցս լսել է, որ միջակ բժիշկը ոչ ոքի պետք չէ:
«Եթե ընտրել ենք այս մասնագիտությունը, ապա պետք է լինենք լավագույնը մեր ընտրած ոլորտում: Հենց լավագույնը լինելու ձգտումն է ամենաուժեղ շարժիչ ուժը»,-համոզված է բժշկական բուհի ուսանողը:
Կատարած աշխատանքի շնորհիվ որոշակի ճանաչում ձեռք բերելը և´ հաճելի է, և՛ պարտավորեցնող, քանի որ այդ ճանաչումն ուղեկցվում է սպասելիքների որոշակի մակարդակով, որը հետագայում պետք է արդարացնել:
«Բակալավրում ուսուցանելը մեզ զինում է բավանակին լավ տեսական հիմքով, որը հետագայում պետք է խորացնել մասնագիտացման ճանապարհին`զուգահեռ այն գործնական հմտություններով համալրելով»,-կարծում է նա՝ ավելացնելով, որ յուրաքանչյուր ոլորտ հասնում է առավելագույն արդյունքների, երբ տիրում է առողջ մրցակցություն:
Հենց այդպիսի առողջ մասնագիտական միջավայրում էլ նա պատկերացնում է իր աշխատանքն ու կայացման գործընթացը:
Բժշկի համար կարևորագույն արժեքներ է համարում աշխատասիրությունը, նպատակասլացությունն ու կարեկցանքը:
«Պետք է պատրաստ լինել ինքդ քեզ ինչ-որ չափով նեղություն տալուն՝ ցանկալի արդյունքի հասնելու համար: Իսկ բժշկի համար կենսական անհրաժեշտություն են ինքնուսուցումն ու ինքնազարգացումը»,-ավելացնում է ապագա բժիշկը:
Նրա գնահատմամբ՝ բարեփոխումների կարիք ունեցող ուղղությունները շատ են, բայց առաջին հերթին պետք է ուշադրություն դարձնել բուժապահովման օղակին:
«Եթե մարդուն մի քանի անգամ բացատրեն սկրինինգային հետազոտությունների կարևորությունը, կենսակերպի հետ կապված ռիսկի գործոնների վտանգը, ապա կարծում եմ՝ նա նույնպես կանհանգստանա իր առողջության համար և կլինի ավելի ինքնագիտակից»,-վստահ է «Գրիգոր Արեշյանի անվան» կրթաթոշակառուն՝ ընդգծելով, որ ավելի հեշտ է կանխարգելել հիվանդությունը, քան բուժել այն: