Մեր օրերում բժշկագիտության ամենապահանջված ուղղություններից՝ անեստեզիոլոգիայի և ռեանիմատոլոգի գծով կլինիկական օրդինատոր Արտակ Կիրակոսյանն աշխատում է Այրվածքաբանության ազգային կենտրոնում: Կորոնավիրուսային համավարակի ողջ ընթացքում որպես բժիշկ համատեղությամբ աշխատում է նաև բարեգործական հիմնադրամում:
ԵՊԲՀ սովորողը ներգրավված է եղել անօթևանների կացարանային, կեցության պայմանների պատշաճ կազմակերպման, սննդի և բուժսպասարկման հարցերում, ինչպես նաև զբաղվել է Արագածոտնի մարզի տարեցների և հաշմանդամություն ունեցող մարդկանց տնային խնամքի կազմակերպմամբ։
Արտակը բժիշկ դառնալու որոշումը կայացրել է դեռ մանկուց, որպեսզի բուժի առողջական խնդիրներ ունեցող իր մայրիկին։ Խոստովանում է, որ բացի այդ նվիրական ցանկությունից միշտ սիրել է օգնել մարդկանց, իսկ բժշկի առաջնային առաքելությունը համարում է հենց մարդկանց օգնելը:
Նրա գնահատմամբ՝ բժիշկը պետք է լինի անշահախնդիր և կարեկցող, միևնույն ժամանակ ունենա ամուր, անկոտրում ոգի ու կամքի ուժ։
«Չպետք է վախենալ ոչ մի դժվարությունից և ամենակարևորը պետք է արժևորել մարդկային կյանքը»,-ընդգծում է անեստեզիոլոգ-ռեանիմատոլոգը, որը չնայած մասնագիտական մի քանի տարվա փորձառությանը, հասցրել է թրծվել կլինիկական ոլորտում՝ ձեռք բերելով մասնագիտական փորձ:
Բժշկական բուհի այս տարվա շրջանավարտը նաև Արցախյան վերջին պատերազմի մասնակից է:
«Պատերազմի առաջին օրերից ամեն օր մեկնել եմ Արցախ և Հայաստանի սահմանամերձ բժշկական կազմակերպություններ և վիրավորներին տեղափոխել Երևանի բժշկական կենտրոններ»,- պատմում է Արտակ Կիրակոսյանը:
Խոսելով հարազատ բուհի մասին՝ շրջանավարտը նշում է, որ ուսանողական շատ լավ, ջերմ հիշողություններով լեցուն տարիներ է ունեցել:
Արտակ Կիրակոսյանը պատերազմի ընթացքում ամենաշատ վիրավորներ տեղափոխած բժիշկներից է, որը վիրավորների տարհանմանն ու տեղափոխմանը մասնակցելու համար արժանացել է ՀՀ պետական պարգևի՝ «Երախտագիտություն» մեդալի: Առաջիկայում ևս պատրաստվում է նպաստել մեր երկրում վերակենդանացման և ինտենսիվ թերապիայի զարգացմանը:
