Կայքը դեռ գտնվում է փորձարկման փուլում։
The site is still under testing.

ԵՊԲՀ պատվավոր դոկտոր Կարինե Սարգսյանը՝ Նոբելյան մրցանակակիրների միջազգային սիմպոզիումին

ԵՊԲՀ պատվավոր դոկտոր Կարինե Սարգսյանը՝ Նոբելյան մրցանակակիրների միջազգային սիմպոզիումին

ԵՊԲՀ պատվավոր դոկտոր, Եվրոպական Միության ARICE ծրագրի փորձագետ, ԱՀԿ փորձագետ, ԱՄՆ Կալիֆոռնիայի Cedars-Sinai բժշկական համալսարանի օնկոբիոբանկավորման գիտական տնօրեն, Ավստրիայի Գրացի համալսարանի բիոբանկի հիմնադիր տնօրեն, պրոֆեսոր Կարինե Սարգսյանը հրավիրվել է Նոբելյան մրցանակակիրների մասնակցությամբ անցկացվող միջազգային սիմպոզիումին։

Ներկայացնում ենք պրոֆեսորի հետաքրքիր անդրադարձը և տպավորություններըհամաշխարհային մասշտաբի միջոցառման վերաբերյալ․

«Անցյալ շաբաթ ես ստացա «հիշեցում» էլեկտրոնային փոստիս․ ես ուրախ էի և հուզված: Ինձ հրավիրում էին ներկա գտնվել Նոբելյան մրցանակի երեք դափնեկիրների մասնակցությամբ շաբաթվա վերջին կայանալիք սիմպոզիումին: Ես միացա Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր Մոլեկուլային մատնահետքերի կենտրոնի (CMF-Center for Molecular Fingerprinting) խորհրդատվական խորհրդի կազմին: Սա իսկական պատիվ է և պատասխանատվություն։ Անմիջապես ընդունեցի առաջարկը. կանեմ ամեն ինչ և նույնիսկ ավելին այս անհավանական նորարարությունները լայն հանրությանը հասանելի դարձնելու համար:

Կիսվում եմ իմ տպավորություններով և զգացողություններով ոչ միայն այն անհավատալի գիտելիքներով, որոնք կուտակվել են մի տեղում Նոբելյան մրցանակակիրներ, պրոֆեսորներ Ֆերենց Կրաուշի, Կատալին Կարիկոյի և Ժերար Մուրուի ներկայության շնորհիվ, այլև իմ հույզերով ու քաղած դասերով: Դա մի օր էր, որը գրեթե սյուրռեալիստական ​​էր թվում:

Պրոֆեսոր Մուրուին հանդիպեցի հյուրանոցի վերելակում, կարճ «Բարի լույսից» հետո հարցրի նրան՝ «վե՞ր, թե՞ վար», և միայն դրանից հետո հասկացա, թե ում հետ եմ վերելակում: Չկարողացա որևէ բառ ասել: Մենք նորից հանդիպեցինք մեքենայում և ժպտացինք, երկուսս էլ արդեն «լուրջ գիտնականների» հագուստով, եթե չհաշվենք իմ գունավոր կոշիկները (ես թուլություն ունեմ տարօրինակ և գունավոր կոշիկների նկատմամբ): Չգիտեի, որ իմ տեղը լինելու է առաջին շարքում՝ Հունգարիայի գիտության նախկին և ներկա նախարարների միջև, Նոբելյան մրցանակակիրների հետ նույն շարքում, և բոլորը կտեսնեն իմ «զվարճալի կոշիկները», բայց ոչ ոք նույնիսկ չնայեց դրանց։ Օդը լեցուն էր ոգևորությամբ և սպասումով, բոլորը համակված էին պատկերացումներով և գաղափարներով, ոչ թե արտաքին տեսքով կամ փաթեթավորմանը: Ինձ դա շատ դուր եկավ։ Սիրտս մոռացել էր իր կարգավիճակը և բարձր ու արագ բաբախում էր, երբ դինամիկ զրույցի էի բռնվում երեք գիտնականների հետ, որոնց անունները մարդկության համար հեղափոխական բեկումների հոմանիշներ են: Զգացի ինձ նրանցից մեկը (շատ կուզենայի): Ինձ ապշեցրեց նրանց մարդկային տեսակը, բարությունը և համեստությունը: Չնայած իրենց հսկայական հաջողություններին՝ նրանք անկեղծորեն հետաքրքրված էին իմ կարծիքով և գաղափարներով: Մենք քննարկեցինք ամեն ինչ՝ սկսած նրանց գիտական ​​աշխատանքի մանրամասներից մինչև ավելի լայն թեմաներ, ինչպիսիք են համաշխարհային առողջությունը և նորարարական կրթությունը: Նրանց խանդավառությունն ու բաց լինելը վարակիչ էին, և ես ոգեշնչվեցի: Ես այնքան ուրախ էի, որ տեսա և հասկացա, որ «Երբեք մի հանձնվիր» սկզբունքը (սա իմ կարգախոսն է) կարող է ինչ-որ մեկին հաղթանակների և ձախողումների միջոցով բերել նման հաջողության: Համագործակցությունը և գործընկերներին գնահատելը կարևոր գործոններ են, և որ գիտական ​​ջանքերում պատրաստակամությունը կարող է լինել մեծ հայտնագործությունների բանալին: Շնորհակալ եմ այս հանդիպման համար, որն ինձ մոտիվացրեց շատ կարևոր պահին: Նրանց նվիրվածությունը, էմպատիան և մարդկային կյանքը բարելավելու տեսլականն ինձ ստիպեցին մտածել, որ ճիշտ ուղու վրա եմ»։