Ապագա նյարդաբան Ռադհիկա Ռաթին հպարտ է, որ Երևանի Մխիթար Հերացու անվան պետական բժշկական համալսարանի մեծ ընտանիքի մի մասնիկն է:
23-ամյա հնդկուհին Ընդհանուր բժշկության ֆակուլտետի 5-րդ կուրսի ուսանող է: Ծնվել է Հնդկաստանի մայրաքաղաք Նյու Դելիում:
«Կենսուրախ և արկածախնդիր մարդ եմ, փորձում եմ ուրախություն գտնել նույնիսկ ամենաչնչին բաներում: Կյանքում առաջնորդվում եմ հույն մեծ փիլիսոփա Արիստոտելի ուսմունքով, որի համաձայն՝ «Հույսը արթուն երազ է»: Սիրում եմ ճանապարհորդել, բայց համավարակի ընթացքում մի նոր բան հայտնաբերեցի՝ սեր դեպի խոհանոցը», – պատմում է Ռադհիկան:
Հնդիկ ուսանողուհին անցկացնում է ազատ ժամանակը՝ բժշկության և տեխնոլոգիաների ոլորտում կատարված հետազոտություններ կարդալով: Սիրում է նաև ինքնակենսագրական ֆիլմեր դիտել:
«Իմ մանկության երազանքն է եղել դառնալ բժիշկ: Երբեք չեմ կարողացել տեսնել այլ մարդկանց տառապանքները, ուստի որոշեցի, որ ուրիշի ցավը մեղմացնելու համար առողջապահությունից ավելի լավ մասնագիտություն չկա», – ընդգծում է Ռադհիկան:
Դասընկերուհին արդեն սովորում էր ԵՊԲՀ-ում, և հենց նրա միջոցով ապագա բժիշկն իմացավ հայկական բժշկական դարբնոցի մասին: «Ապշեցի` տեսնելով Հայաստանի գեղեցկությունը: Եվ հպարտ եմ, որ 100-ամյա բժշկական համալսարանի մի մասն եմ», – խոստովանում է Ռադհիկան:
Անկեղծանում է, որ իրեն միշտ հետաքրքրել է, թե ինչպես է 1.5 կգ քաշ ունեցող փոքր օրգանը՝ ուղեղը, միավորում մեր ամբողջ օրգանիզմը: «Հետևաբար՝ իմ հետաքրքրության ոլորտը նյարդաբանությունն է», – ասում է Ռադհիկան:
Երևանում, նրա համոզմամբ, կյանքը շատ հագեցած է: «Ես երբեք չեմ տեսել հայերի նման մարդկանց, որոնք այդքան սիրում և փայփայում են իրենց մշակույթն ու ժառանգությունը», – շեշտում է հնդկուհին:
Բժշկի համար, նրա կարծիքով, շատ կարևոր է լինել բարի և համբերատար: «Կարծում եմ՝ հետևողականությունը լավ բժիշկ լինելու, ինչպես նաև հաջող կարիերա ունենալու բանալին է: Իսկ մենք՝ որպես ապագա բժիշկներ, պետք է միշտ գիտելիքի քաղց զգանք», – ավելացնում է Ռադհիկա Ռաթին:
Հեղինակ՝ Տաթևիկ Ղազարյան
