ԵՊԲՀ հոգաբարձուների խորհրդի անդամ, «Սևանի հոգեկան առողջության կենտրոնի» տնօրեն Դավիթ Կարապետյանը բժշկի ուղին և մասնագիտական գործունեությունը սկսել է Հայաստանի համար դժվարին ժամանակահատվածում: Լինելով գիտնականների ընտանիքից՝ բժիշկ դառնալու մասին երազել է փոքր հասակից. դպրոցը բարձր առաջադիմությամբ ավարտելուց հետո՝ կանգնելով իրավաբանի և բժշկի մասնագիտության ընտրության առաջ, ի վերջո ընտրել է բժշկի ուղին՝ ներդնելով ջանք ու եռանդ մասնագիտական կայացման ճանապարհին: Բժշկական բուհի ստոմատոլոգիական ֆակուլտետի 1992 թվականի շրջանավարտը՝ 1991 թվականից որպես բուժակ աշխատանքի է անցել ՀՀ ՆԳՆ քրեական պատիժների իրականացման վարչության համար 1 քննչական մեկուսարանում, որտեղ 1992 թվականին՝ բուհն ավարտելուց հետո աշխատել է որպես բժիշկ-վիրաբույժ:
Դավիթ Կարապետյանը մասնագիտական կայացման ճանապարհին կարևորում է ինչպես բարձր առաջադիմությամբ սովորելը, այնպես էլ ուսմանը զուգահեռ մասնագիտական գործունեությունը: «Այսօր բժշկական համալսարանը սովորողներին տալիս է գործնական հմտություն ձեռք բերելու հնարավորություններ: Կրթական համակարգում բազմաթիվ փոփոխությունների, ինչպես նաև բուհի ղեկավարների սկզբունքային մոտեցումների շնորհիվ, պատրաստվում են այնպիսի մասնագետներ, որոնք ապագայում որպես բժիշկ իրենց արժանի տեղը կունենան առողջապահական համակարգում»,-ընդգծում է նա:
Պրակտիկ բժշկությանը հաջորդել է Դավիթ Կարապետյանի՝ առողջապահական կազմակերպչի երկար տարիների գործունեությունը, իսկ այդ ոլորտում մասնագիտական զարգացման հարցում կրկին օգնել է բժշկական մայր բուհը: ԵՊԲՀ շրջանավարտը 2012 թվականին բժշկական համալսարանում անցել է վերապատրաստում «Առողջապահության համակարգի կառավարման և կազմակերպման ժամանակակից հիմնախնդիրները», 2017 թվականին՝ «Առողջապահության համակարգի ֆինանսավորման, պլանավորման և էկոնոմիկայի հիմնախնդիրները: Առողջապահական մարքեթինգ», 2019 թվականին՝ «Արտակարգ իրավիճակներում բժշկական հիմնարկների գործունեության կազմակերպում» կատարելագործման ծրագրերը:
Աշխատանքային գործունեության հիմնական մասը նա անցկացրել է իրավապահ համակարգում: 2019 թվականին նրան շնորհվել է բ/ծ գնդապետի կոչում: Տարբեր տարիներին Դավիթ Կարապետյանն աշխատել է ՀՀ ՆԳ և ԱԱ նախարարության հատուկ նշանակության զորամասում և սահմանապահ զորքերում, ՀՀ ՆԳ և ԱԱ նախարարության բժշկական վարչությունում, ապա եղել է ՀՀ ոստիկանության բժշկական վարչության պոլիկլինիկայի պետ:
Ներկայումս ղեկավարելով «Սևանի հոգեկան առողջության կենտրոնը»՝ նշում է, որ իրականացնում է մարդասիրական առաքելություն, քանի որ աշխատում է սոցիալական կապերից զրկված մարդկանց հետ:
«Ես մասնագիտությամբ հոգեբույժ չեմ, սակայն իմ մասնագիտական փորձի շնորհիվ, այս ոլորտում փորձում եմ իրականացնել այնպիսի բարեփոխումներ, որոնք հնարավոր կդարձնեն իմ ղեկավարած կառույցի առաջընթացը՝ հօգուտ այնտեղ բուժվող հիվանդների»,- նշում է նա՝ ավելացնելով, որ գերխնդիր է մասնագետների ներհոսքի ապահովումը, ինչպես նաև հոգեբուժությունը որպես մասնագիտացում ընտրել ցանկացող ապագա բժիշկների խրախուսումը հնարավոր բոլոր տարբերակներով:
«Առաջարկում ենք ուսման վարձի փոխհատուցում՝ պայմանով, որ իրենց մասնագիտական գործունեությունը շարունակեն մեզ մոտ»,-մանրամասնում է նա՝ կարևորելով կադրերի պատրաստման հարցում բուհի ընտրած մեխանիզմները, իսկ բժշկական ոլորտները զարգացնելու համար առանձնացնում է նպատակային ծրագրեր՝ նշելով, որ սովորողներին վերապատրաստումների լայն հնարավորություններ տալով՝ հնարավոր է նրանց ուղղորդել աշխատանքի:
Չնայած Դավիթ Կարապետյանի ընտանիքում բժիշկներ չեն եղել, սակայն իր ընտրած ուղին շարունակում է որդին՝ Ռենե Կարապետյանը, որը, ընտրելով հոր մասնագիտությունը, այժմ սովորում է ԵՊԲՀ ստոմատոլոգիական ֆակուլտետի 5-րդ կուրսում և ապագա դիմածնոտային վիրաբույժ է:
Ինչպես իր որդուն, այնպես էլ բոլոր ապագա բժիշկներին երկար տարիների փորձ ունեցող մասնագետը կոչ է անում սիրել ընտրած մասնագիտությունը և առանց ջանք խնայելու կատարելագործվել՝ որակյալ մասնագետ դառնալու համար:
Շնորհավորելով 100-ամյա բժշկական բուհի հոբելյանը՝ Դավիթ Կարապետյանը շեշտում է. «Բուհը, որը տարներ շարունակ կրթել է անվանի բժիշկների, պետք է շարունակի իր անխափան աշխատանքը՝ սպիտակ բանակին նոր, ավելի զարգացած ու հմուտ սերունդներ տալով, որոնք կծառայեն հայ ժողովրդին»,-եզրափակում է հոգաբարձուների խորհրդի անդամը: