Մհեր Ղազարյանը պատերազմի մեկնարկի հաջորդ օրն արդեն ավագ եղբոր հետ, առանց ծնողներին զգուշացնելու, առաջնագիծ ինքնակամ ուղևորվելու որոշում կայացրեց:
ԵՊԲՀ ընդհանուր բժշկություն ֆակուլտետի 2-րդ կուրսի ուսանողը զինվորական ծառայություն է անցել «Եղնիկներ» զորամասում: Զորացրվել էր ամռանը, սակայն կարճ ժամանակ առաջ զորացրված լինելը խոչընդոտ չէր, որպեսզի կրկին թողնելով ամեն ինչ վերադառնա Արցախ՝ ձեռք բերած ռազմական գիտելիքները ծառայեցնելով հայրենիքի պաշտպանության նվիրական գործին:
«Մենք ցանկանում էինք մեկնել Հադրութ, որովհետև այնտեղ է գտնվում մեր պապական տունը, մայրս արմատներով այնտեղից է, սակայն մեզ այլ ուղղությամբ տարան՝ դեպի Աղդամի շրջան՝ Մարաղա գյուղի մոտակայք»,- պատմում է Մհերը, որը նոր կազմավորված զորամասում դասակի հրամանատար էր, իսկ եղբայրը՝ ԵՊՀ Միջազգային հարաբերությունների ֆակուլտետի ուսանող Ռուբենը, ջոկի հրամանատար:
Խոստովանում է ՝ մեկնելիս չեն գիտակցել, թե որքան դժվար ու բարդ ճանապարհ պետք է անցնեն, որի մասին այժմ, ամիսներ անց, խոսում են հանգիստ և հավասարակշռված:
Սեպտեմբերի 28-ից մինչև նոյեմբերի 11-ը ռազմաճակատում գտնվող ապագա բժիշկը շատ ընկերներ է կորցրել, շատերի հետ էլ ընկերացել է: Պատերազմը նրա համար փորձություն էր, նաև փորձառություն:
«Առաջին ներարկումս կատարել եմ պատերազմական օրերին: Բժիշկը մեկն էր, իսկ մարդիկ, որոնց անհրաժեշտ էր բժշկական օգնություն, շատ էին: Այդպես ես սկսեցի նաև բժշկական օգնություն ցուցաբերել ինքնազգացողության վատացում ունեցող զինծառայողներին, սակայն ռազմի դաշտում, հենակետերում ես առաջին հերթին մարտիկ էր, որը պաշտպանություն է իրականացնում»,- պատմում է Մհերը:
Նշում է, որ դժվար է մեկնել պատերազմ եղբոր հետ, քանի որ անհանգստությունը կրկնապատկվում է: Երկուսն էլ նույն տնից են, նույն ընտանիքից: Ծնողները ԵՊԲՀ շրջանավարտներ են: Հայրը սիրիահայ է, դեղագետ: Մայրը՝ համալսարանական բժիշկ Իդա Նավասարդյանը, սրտի մեծ տրոփյունով է անքուն գիշերներ անցկացրել սպասելով որդիների վերադարձին: Նրան դժվարին այդ օրերին սատարում էր բժշկական մեծ համայնքը: Բժիշկը ևս 90-ականներին, Արցախյան առաջին պատերազմում կամավոր որպես բուժքույր մեկնել էր Ֆիզուլիի շրջան:
Դեռևս զինվորական ծառայություն անցնելիս, Մհերը բազմաթիվ պարգևներ է ստացել, որոնց թվում են ՀՀ զինված ուժերի «Քաջարի մարտիկ», «Լավագույն զինվոր-մարզիկ», «Հայոց բանակի գերազանցիկ» կրծքանշանները, «Մարտական հերթապահության համար» մեդալը:
Ինչպես յուրաքանչյուր երիտասարդ, որը բժշկական կրթություն է ստանում, Մհերը ևս ապագայի մեծ ծրագրեր ունի: Նրան շատ է գրավում սրտային վիրաբուժությունը, առաջիկայում հենց այս մասնագիտացումն է ցանկանում ընտրել:
Այսօր Մհեր Ղազարյանի ծննդյան օրն է, նա դարձավ 21 տարեկան:
