Վարակաբանների դերը վերջին ամիսներին առավել քան երբևէ կարևորվում է:
Շարունակում ենք անդրադառնալ ԵՊԲՀ ինֆեկցիոն հիվանդությունների ամբիոնի օրդինատորներին, որոնք մասնագիտության մեջ հմտանում են համավարակի պայմաններում:
2-րդ կուրսի օրդինատոր Մարիամ Հակոբյանը մասնագիտական գործունեություն է իրականացնում «Նորք» ինֆեկցիոն հիվանդանոցում: ԵՊԲՀ ընդունվելիս բացառել է մանկաբույժ դառնալու գաղափարը: «Մասնագիտացման ընտրության հարցում մինչև 4-րդ կուրս տարբեր նախընտրություններ ունեի: 4-րդ կուրսում մասնագիտական պրակտիկան անցա «Մուրացան» համալսարանական հիվանդանոցում, որտեղ իմ մեջ շատ մեծ սեր առաջացավ մանաբուժության նկատմամբ»,- նշում է օրդինատորը՝ ավելացնելով, որ արդեն 5-րդ կուրսում պրակտիկան շարունակել է Մասիսի բժշկական կենտրոնում, որտեղ մանկական բժիշկ Սուրեն Սուվարյանը նպաստել է՝ մանկական ինֆեկցիոնիստ դառնալու իր որոշմանը:
Մարիամ Հակոբյանի խոսքով՝ բժշկության հանդեպ սերը սերմանել է մայրը: Նա իրականացրել է մոր՝ բժիշկ դառնալու երազանքը:
Կորոնավիրուսային համավարակի առաջին օրերից Մարիամն աշխատել է «Նորք» ինֆեկցիոն հիվանդանոցում և ավագ գործընկերների հետ պայքարել համավարակի դեմ: «Դժվարություններ շատ են եղել, բայց ամենամեծը՝ ընտանիքից հեռու, մենակ ապրելն էր»,-նշում է օրդինատորը՝ ընդգծելով, որ այդ օրերին աշխատանքը շատ ծանրաբեռնված էր, հիվանդների հոսքը՝ մեծ:
Մարիամ Հակոբյանը պատմում է, որ այս ընթացքում սովորել է աշխատել մեծ թվով հիվանդների հետ, արագ կողմնորոշվել, աշխատանքը ճիշտ կազմակերպել և ամենակարևորը՝ շատ կարճ ժամանակահատվածում ձեռք է բերել մասնագիտական անփոխարինելի փորձ: «Եթե նորից մասնագիտություն ընտրելու հնարավորություն ունենայի, նույն կերպ կվարվեի»,- ասում է ինֆեկցիոնիստը: Այն ուսանողներին, որոնք որոշել են միանալ վարակաբանների մեծ թիմին, մաղթում է բարի մուտք ամենաբազմազան ու հետաքրքիր հիվանդությունների աշխարհ, որտեղ բժիշկը կատարում է առավելագույնը մարդկանց կյանքերը փրկելու և առողջացնելու համար:
Օրդինատորն ավարտելուց հետո որոշել է մի քանի տարի աշխատել Արցախում: Վստահ է՝ դա մեծ ու անփոխարինելի փորձ կլինի մասնագիտական զարգացման գործում:
Զրուցեց՝ Մարգարիտա Մխիթարյանը