2021 թվականին Վարդան Քոչարյանը գերազանցությամբ ավարտել է Ընդհանուր բժշկության ֆակուլտետը: Այժմ որպես ապագա գաստրոէնտերոլոգ-հեպատոլոգ՝ օրդինատուրան անցնում է «Միքայելյան» համալսարանական հիվանդանոցում: Ժամկետային զինծառայությունն անցկացրել է 2015-ին:
«Վերադարձա և շարունակեցի բարձրագույն կրթությունը: Ընտրեցի բժշկի մասնագիտությունը՝ հաշվի առնելով նաև, որ մեր ամբողջ գերդաստանը բժիշկներ են՝ տատիկս, եղբայրս, հորեղբայրներս, զարմիկներս»,-նշում է ԵՊԲՀ սովորողը:
Հորեղբայրներից մեկը մանկաբարձ-գինեկոլոգ է, մյուսը՝ ուրոլոգ, եղբայրը ինտերվենցիոն ռադիոլոգ է:
«Մեր բժշկական դինաստիան այս պահին ունի 8 գործող բժիշկ: Իմ մասնագիտության կողմնորոշման համար մեծ դեր է խաղացել ավագ եղբայրս։ Տատիկս ևս մասնագիտությամբ մանկաբույժ էր»,-նշում է Վարդանը։
«Սիրում եմ մասնագիտությունս, բժշկի աշխատանքը չափազանց բարդ և պատասխանատու է. նրանք մեծ ջանքեր են գործադրում՝ օգնելու մարդկանց: Այդ աշխատանքը պահանջում է նաև նվիրում»,-ասում է ապագա բժիշկը:
Որպես բժիշկ՝ կայացման ճանապարհին էլ երախտապարտ է համալսարանին, պրոֆեսորադասախոսական անձնակազմին։
Ունեցել է դասախոսներ, որոնցից շատ բան է սովորել, ու նրանց հետ շփումը այսօր ուսանող-դասախոս կարգավիճակից անցել է ջերմ ընկերական շփման։
44-օրյա պատերազմի ժամանակ Վարդանը կամավորական աշխատանք է կատարել Երևանի կայազորային հոսպիտալի նյարդաբանական բաժանմունքում:
«Մոտ երկուսուկես ամիս՝ մինչև դեկտեմբերի կեսը, եղել եմ հոսպիտալում: Մեզ մոտ մարմնական ծանր վնասվածքներով հիվանդներ չկային: Այնտեղ պատերազմի միջով անցած զինվորներ էին, որոնք ծանր հոգեբանական սթրես էին ապրել: Մարդկային պարզ շփումն ու մասնագիտական մոտեցումն էր, որ կարող էր այդ վիճակից հանել նրանց: Մենք՝ ապագա բժիշկներս, և հմուտ բուժանձնակազմը փորձում էինք դա իրագործել: Աշխատել ենք առանց հոգնելու մասին մտածելու»,-նշում է կլինիկական օրդինատորը:
Նրա խոսքով՝ այդ տղաները պայքարել են իրենց ուժերի առավելագույն չափով՝ մինչև վերջ:
«Բուժվող տղաներն անգամ ծանր փորձություններից հետո ցանկություն էին հայտնում վերադառնալ իրենց զինակից ընկերների մոտ»,-ընդգծում է նա:
44-օրյա պատերազմում Վարդանը մանկության ընկերոջն է կորցրել: Նրա խոսքով, այդ օրերին իր գերնպատակն էր՝ անել առավելագույնը զոհված ընկերոջ զինակիցներին օգնելու համար:
«Իմ ցանկությունն է՝ բոլոր ոլորտներում ունենալ կանոնավոր, համախմբված աշխատանք, միայն նման ձևով կարող ենք ամրացնել պետության հիմքը և ունենալ լուսավոր ապագա»,-խոսքն ամփոփեց ապագա բժիշկը:
